به گزارش خبرگزاری پیام آوران اقتصاد به نقل از آتلانتیک،بر اساس بعضی پیش‌بینی‌ها ممکن است در اواسط سال ۲۰۲۱ میلادی کمی از ابعاد بحران کرونا کم شده باشد. ممکن است ایمنی گله‌ای چه از راه زدن واکسن و چه از راه ابتلای اکثریت افراد جامعه به کرونا به وجود بیاید یا اصلا خود ویروس کم‌اثرتر شود. اگر به هر طریق در تابستان آینده با دنیایی غیرکرونایی‌تر مواجه شویم، نباید این نکته را دستکم بگیریم که جهان ما تغییرات غیرقابل بازگشتی در دوران پاندمی داشته است؛ و تحول در زندگی شهری یکی از مهم‌ترین این تغییرات است. بخشی از تحولات حال و آینده در این خصوص را با هم بررسی می‌کنیم:
یک
آنچه شد: شهرها دارند بودجه حمل و نقل عمومی را کاهش می‌دهند.
آنچه خواهد شد: شهرها تا مدتی حالت غیرعادی خود به خاطر پاندمی را حفظ خواهند کرد و بسیاری از ساکنان شهرها همچنان دورکار باقی خواهند ماند.
ماجرای کاهش بودجه حمل و نقل عمومی در بسیاری از شهرهای جهان موضوعی است که خیلی‌ها را شگفت‌زده کرده است. واقعیت این است که مسئولان شهری با هزینه‌های سنگین و درآمد اندک در این حوزه مواجه بوده‌اند. مثلا در شهر نیویورک این وضع به وضوح دیده شده است و ضرر ۵۰ میلیارد دلاری به بار آمده است. حالا مقامات شهری نیویورک به دنبال آن هستند که هزینه‌ها را کاهش بدهند و طبعا اولین گزینه‌شان تعدیل هزاران نیرو است. گام بعدی نیز این است که خدمات اتوبوس و مترو شهری تا سال ۲۰۲۰ به میزان ۴۰ درصد کاهش پیدا کند تا بخشی از هزینه‌ها جبران شود. شهری مثل واشینگتن نیز قرار است روش مشابهی را در پیش بگیرد و ضمن کاهش خدمات اتوبوسرانی، ۱۹ ایستگاه قطار شهری را تعطیل کند و فاصله زمانی بین خدمات مترو را نیز افزایش بدهد. این نوع تصمیم‌گیری‌ها که به خاطر کاهش استفاده مردم از خدمات حمل و نقل عمومی در سال ۲۰۲۰ میلادی گرفته شده‌اند، قرار است آینده ساکنان همین شهرها را تحت تاثیر قرار بدهد و حتی اگر ویروس کرونا هم عقب‌نشینی کرده باشد، بخشی از امکانات شهرهای مدرن را باید از دست‌رفته تلقی کرد.
مشکلات آینده حمل و نقل عمومی در شهرهای بزرگ به وضوح روی آینده کار هم تاثیر می‌گذارند. فرض کنید کارفرماها ناگهان در تابستان آینده تصمیم بگیرند کارمندانی را که ۱۸ ماه دورکار بوده‌اند به محل کار بازبخوانند. این وضعیت قطعا شوکی به بازار کار وارد خواهد کرد و حتی روی انتخاب محل زندگی کارکنان نیز تاثیر خواهد گذاشت. این تازه با احتساب این نکته است که در برخی شهرهای بزرگ جهان از جمله در آمریکا عده کارکنانی که با خودرو شخصی سر کار حاضر می‌شوند زیاد است.
دو
آنچه شد: رستوران‌ها و کافه‌ها بساط خود را به پیاده‌روها منتقل کردند.
آنچه خواهد شد: شاهد سناریوی شهر ۱۵ دقیقه‌ای خواهیم بود.
در برخی از شهرهای بزرگ دنیا دوران کرونا فرصتی بود برای آن که تعداد خیابان‌های بسته به روی خودروها بیشتر شود و در عوض، مکان‌های شهری بیشتری در فضای باز به روی معاشرت انسانی باز شود. این اتفاق به خصوص در محلات مرکز شهر بیشتر دیده شده است و بسیاری از مقامات شهری تمایل زیادی دارند که این تغییرات را همیشگی کنند. از سوی دیگر، برنامه‌هایی در برخی شهرهای بزرگ مورد توجه قرار گرفته تا ایده محله را تقویت کند؛ به این معنی که هرآنچه که لازم دارید تا فاصله پانزده دقیقه‌ای از شما در دسترس باشد و نیازی به رفت و آمدهای گسترده در شهر برای نیازهای روزمره وجود نداشته باشد. این یعنی پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری به جای استفاده از خودرو و وسایل حمل و نقل عمومی بیشتر مورد توجه قرار خواهند گرفت. در چارچوب ایده شهر پانزده دقیقه‌ای درواقع ایده‌هایی اجرایی خواهند شد که در دوران پساکرونا نیز دوام خواهند آورد.
سه
آنچه شد: پس‌اندازها بیشتر شد و بازار مسکن داغ است.
آنچه خواهد شد: اقتصاد ۲۰۲۱ از آنچه فکر می‌کنید عجیب و غریب‌تر خواهد بود.
در جریان رکودهای معمول اقتصادی، درآمد مردم کاهش می‌یابد و بازار مسکن نیز دچار سردی و رکود می‌شود. اما در سال ۲۰۲۰ شرایط متفاوتی را شاهد بودیم. مردمی که پول زیادی صرف تفریحاتی مثل رستوران‌گردی و گردشگری می‌کردند این پول را عملا پس‌انداز کردند و به جایش به دنبال خرید مسکن یا سرمایه‌گذاری‌های مشابه افتادند. اما داغ‌بودن بازار مسکن به این معنی است که بازار صنایع مرتبط با ساخت و ساز و دکوراسیون هم داغ می‌شود؛ آن هم درست در زمانی که بازار بخش هتل و گردشگری و تفریحات دیگر دچار رکود شده بود. این به نوعی یعنی که بخشی از طبقات متوسط رو به بالا و رو به پایین، هردو می‌توانند از شرایط پساکرونا استفاده ببرند. اما درمورد همه طبقات اجتماع نمی‌توان دقیقا این را گفت و بنابراین اقتصاد ۲۰۲۱ می‌تواند پیش‌بینی‌ناپذیرتر از تصورات عمل کند. حتی اگر سال ۲۰۲۱ را سالی عادی‌تر از ۲۰۲۰ تلقی کنیم، باز هر لحظه باید منتظر عدم قطعیت در آن باشیم. این درسی است که از دوران پاندمی آموختیم.
